Het gedenkteken werd opgericht door een comité van oud-soldaten, onder impuls van Dr. Delvaux, een oud-lid van het Verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hun kinderen en de nieuwe generaties van Weiswampach sloten zich bij de beweging aan. Samen bouwden zij het Lancaster Memorial voor het levend houden van de herinnering aan alle jonge soldaten die in de verschillende gevechten zijn gesneuveld.
In de concrete uitwerking van dit project vinden we een herinnering terug. Die van een van de meest angstaanjagende nachten ooit in het land en die het hele comité trof. “Die nacht stonden alle inwoners voor hun huizen. Zij konden slechts met angst en tranen afwachten wat er zou gebeuren. In de lucht boven de huizen getuigden gruwelijke taferelen met bliksemschichten en donder van deze luchtgevechten”, vertelt Dr. Delvaux.
De verhalen en herinneringen van de soldaten raakten een snaar bij de jongere generaties. Die generaties, die zelf geen oorlog hebben meegemaakt, hebben hun krachten gebundeld om dit project uit te voeren. Bij dit gedenkteken kan men haast zelf de pijn van de families voelen, en de angst voor dood en vernietiging. Het eeuwige wachten op de terugkeer van de militairen dat in die tijd aan de moeders en jonge echtgenotes knaagde.
De plek nodigt uit om een moment stilte te houden bij de kapel van dit memoriaal. En dan diepe dankbaarheid te betuigen voor deze helden op een plaats waar de herinnering aan deze zware momenten uit de geschiedenis blijft voortleven.
